© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

dinsdag 29 april 2014

Dierentuin Overloon, een logeerpartij, uitslag hartspecialist en ziekte van Lyme met eindelijk onderzoeken

Achter glas gefotografeerd, zie ook de filmpjes op YouTube
Afgelopen zaterdag met mijn jongste dochter en haar gezin naar de dierentuin te Overloon geweest. Een heerlijke dag gehad. De kleindochter had een gekneusde knie en we hadden haar in een rolstoel gezet. Op gegeven moment wil ze een foto maken van de apen die bij een grote vijver zaten. Ze staat op uit de rolstoel, zakt door haar voet en horen we de kleinzoon roepen; "waar is je telefoon gebleven". Onderwijl had mijn dochter een grote plons gehoord en dacht dat het een kikker was. Mijn kleindochter had haar telefoon in haar hand en door de schrik van de pijn was deze met een plons in de vijver gevallen. Voor mijn kleindochter minder leuk, maar wij hebben dubbel gelegen van de lach. Gekheid was niet van de lucht over de telefoontjes en sms'jes, die niet anders beantwoord konden worden dan met blub, blub.

Heb al 5 filmpjes op Youtube gezet. Dieren zijn heerlijk om te filmen en fotograferen. Een aantal van de foto's zet ik hieronder. Zondag was daarentegen een moeilijke dag voor me, met een aantal herinneringen die ik weer even moest verwerken.


Maandagmiddag naar Fransien. Minouche, een van de twee katten, moest naar de dierenarts. Omdat ik vanmorgen vroeg al in het ziekenhuis van Sittard moest zijn, ben ik bij haar blijven slapen. Normaal doe ik in een vreemd bed geen oog dicht, Maar net als een paar weken geleden, slaap ik er als een roos. Heel even komt 's nachts één van twee katten nieuwsgierig over mijn bed geslopen. In eerste instantie realiseerde ik me niet wie er nu tegen mijn been aanleunde, tot het doordrong waar ik was. Rond zeven uur sluip ik van mijn kamer naar de woonkamer, opdat Fransien niet wakker wordt van me, want ook haar slaapkamerdeur staat open. Wat is het toch gezellig om 's morgens samen koffie te drinken en te ontbijten. Op dit soort kostbare momenten realiseer je je weer wat je eigenlijk mist. Iemand waar je mee kan lachen en huilen en dat kunnen we samen heel goed. Wat dat aangaat heb ik een aantal kostbare vriendinnen en vrienden om me heen.
Met mijn vriendin in Groningen gaat het volgens haar zeggen goed, met goede en minder goede dagen. Iemand verliezen waar je zoveel van houd is het zwaarste wat er is. Ik weet er alles van. Ze is heel flink en ik heb veel respect voor haar.

De uitslag van de hartspecialist was perfect. Zit ver boven het gemiddelde qua conditie, waar ik best trots op ben. Hij heeft me nu doorverwezen naar een arts in Brunssum. Zij is onder andere gespecialiseerd in de ziekte van Lyme. We komen dus dichterbij. Echter de bloedverdunners moet ik voorlopig toch blijven gebruiken.



Vanmorgen een artikel op Facebook en mijn Blogs geplaatst over Honig met kaneel, dat allerlei ziektes kan helpen verbeteren en/of genezen. Ben daar in ieder geval vandaag mee begonnen. Baat het niet, het schaadt ook niet, denk ik dan.

vrijdag 11 april 2014

Leef niet op een alledaagse manier


Een moeilijke opdracht. Er zijn van die dagen dat ik het creatieve principe niet kan ontvangen. Gelukkig is dat de meeste dagen wel van toepassing, omdat ik heb geleerd te luisteren naar mijn gevoel. Bovendien is het heel moeilijk om iets te doen dat niemand eerder heeft gedaan. Zelf zou ik zeggen doe iets wat jij nog niet eerder hebt gedaan. Dat voelt beter en is misschien makkelijker om te bereiken en zeker niet alledaags voor jezelf. Mag het ook zo zijn dat ik mezelf hierdoor al in verwondering kan brengen? De opdracht hieronder gegeven vind ik persoonlijk heel moeilijk. Mijn verwondering is er iedere dag wanneer er een verhaal uit mijn toetsenbord op het scherm verschijnt. Wanneer ik het nalees weet ik dat ik het geen tweede keer zou kunnen schrijven. Hier heb ik op een of andere manier hulp bij gekregen. Dat kan niet anders in mijn gevoel. Ik schrijf zo snel, denk nooit na over wat ik schrijf. De woorden die in mij opkomen staan al op papier voor ik er erg in heb. Ik heb nooit een opleiding Nederlands gehad. Ooit een tweedaagse cursus schrijven meer dan 20 jaar geleden, waar ik niet zoveel van terecht bracht. Me ook eens ingeschreven voor een schriftelijke cursus schrijven, waar ik direct door de mand viel na twee lessen, omdat de meeste lessen gingen over onderwerpen waar ik niets mee kon. Gelukkig kon ik door een administratieve fout er onderuit komen om de cursus af te maken. Het was bepaald geen succes. Blijkbaar ben ik meer autodidact in alles. 

Er zijn dagen dat ik me heerlijk voel, alles kan en tijd te kort kom, maar er zijn ook dagen dat ik niet vooruit te branden ben. In het begin voelde ik me hier  schuldig over. Tegenwoordig laat ik het over me heen gaan en probeer er aan toe te geven. Dat laatste vind ik moeilijker. Waarom? Je bent zo in het patroon gegroeid dat je nog zoveel wilt doen of te doen hebt. Zoveel verbeelding heb ik nog wel. Eigenlijk lieg ik mezelf gewoon voor op die momenten. Ik moet toch niets meer ik mag. Maar ja ik wil nog zoveel en daar zit het punt. Ik wil nog even dit schrijven, dat fotograferen of daarheen fietsen. Ik wil niet achterblijven met de andere dingen die ik leuk vind zoals werken met Paverpol of hout, gevonden in de bossen. Is dat niet een beetje mijn ego in stand houden? Eerlijk gezegd weet ik er geen antwoord op. U wel. Herkent u ditzelfde of overdrijf ik een beetje?

Natuurlijk zijn er ook nog heel veel mensen die zich vervelen. Dan vraag ik me af, waarom zoek je niet iets te doen. Talenten hebben we allemaal gekregen. Heb je die misschien nog niet ontdekt? Dat kan. Kijk eens in je binnenste en kijk eens naar je wensen van vroeger, toen je nog jong en geïnspireerd was. Nog volop plannen zat. Zat daar niet een oude wens tussen die je nog niet had vervult? Wie weet is het nu de tijd om die oude wensen te gaan vervullen.

Nee, je bent nooit te oud om nog iets te doen van wat je vroeger al van plan was. Door andere bezigheden, zorgen of geldgebrek of misschien geen tijd en mogelijkheid had om ze uit te voeren. Kijk eens naar jezelf. Is het misschien nu de tijd hiervoor. Het zou leuk zijn wanneer je iets nieuws in jezelf zou ontdekken. Je geen tijd verspilt met verveling. Kijk in jezelf, ontdek en ga op avontuur uit. Wie weet kom ik je nog ergens tegen onderweg. Maus 

Woorden van Inspiratie - Dag 11

  Je moet je leven niet op een alledaagse manier laten verlopen. Doe iets dat niemand eerder heeft gedaan. Iets dat de wereld in verwondering brengt. Laat zien dat Gods creatieve principe in jou aan het werk is."

Paramahansa Yogananda