© Maus Sturmer

Heb jij dit nu ook of herken je dit? Vaak hoor ik onderweg een gesprek of een losse opmerking die me raakt, lees iets in de krant of zie wat op tv. Op zo’n moment komen woorden, gedachten of een gedichtje naar boven, waar ik niets mee deed of het gewoon weer vergat, omdat er net niets voorhanden was om het op te schrijven. Sinds onze reis naar Santiago werd de gedachte steeds sterker dat ik al die losse gedachten en ingevingen op moest schrijven. Het zijn de dagelijks dingen die gebeuren. Soms schrijf ik ook over dingen die ik in het verleden heb meegemaakt en opgeschreven, omdat ze nog dagelijks gebeuren en nooit veranderen in het leven. Wil je op een artikeltje reageren, wordt dan volger van deze rubriek of schrijf naar maus-sturmer@home.nl. Je kunt je ook aanmelden bij Twitter: @maussturmer. Teksten, verhalen, gedichten, foto’s en andere zaken op dit Blog zijn en hebben allemaal het copyright en eigendomsrecht van Maus Sturmer. Niets hiervan mag gekopieerd en/of gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming van haarzelf. Komen er plaatjes en/of artikeltjes van derden in voor, wordt altijd het copyright erbij vermeld. In verband met privacy zijn sommige namen onder pseudoniemen vermeld.

maandag 24 maart 2014

Je foto is door 50plusser vergekozen tot Top foto van de dag

Winnende foto

Kreeg vandaag bericht dat mijn foto van gisteren is uitgekozen tot Top foto van de dag, bij 50plusser. Het is de tweede keer dat ik een foto had ingestuurd.

Hij is gemaakt door een smerig stalraampje in Rimburg. De koe die in de stal stond kwam nieuwsgierig voor het raampje kijken.
Zie: http://www.50plusser.nl/?age=ik&m=reactiesopmij&p=profiel

Levensverhalen van jou en mij: Moeder worden en moeder blijven

Levensverhalen van jou en mij: Moeder worden en moeder blijven: Dit was de jongste Moeder worden is geen kunst, daar zijn twee geliefden voor nodig en over het algemeen lukt het dan wel.   Helaas voor...

donderdag 20 maart 2014

Levensverhalen van jou en mij: Muizenissen in de nacht, helderziendheid en de dag...

Levensverhalen van jou en mij: Muizenissen in de nacht, helderziendheid en de dag...:   Het is half drie vannacht als ik weer achter mijn computer zit. De dag is zo druk geweest dat ik geen enkele kans zie mijn hoofd le...

Uitspraak Geert Wilders, ik kan hier echt niet achter staan


Hoorde net op het nieuws de uitspraak van Geert Wilders. Tot nu toe kon ik mij in veel uitspraken van hem vinden, al waren sommige dingen zoals de hoofddoekjes belachelijk. Maar tegen deze uitspraak protesteer ik in grote mate. Wat een onzin, alle Marokkanen de deur uit. Had dan gezegd, dat alle buitenlanders die hier misdaden plegen terug moeten naar hun eigen land. Daar zou ik volkomen achter staan. Maar deze uitspraak gaat alle perken te buiten. Er zijn zoveel buitenlandse gezinnen, Marokkaanse, Turkse en andere nationaliteiten die zo'n mooi karakter hebben. Zich aangepast hebben aan onze normen en waarden. Keihard werken en alleen maar een aanwinst voor ons land zijn. Hoe kun je één groep zo buitensluiten, hier begrijp ik echt niets van. Mijn eigen schoonzoon is een Turk. Een schat van een jongen, een harde werker, waar ik diep respect voor heb. Is deze groep de volgende die aan de beurt is? Nee mijnheer Wilders, mijn stem gaat met de volgende verkiezingen aan u voorbij. Voor mij is dit echt een brug te ver. Ik maak mijn stem liever ongeldig.

vrijdag 14 maart 2014

Het kompas van jouw leven heb je zelf in handen, je hoeft het alleen maar te volgen


Het woord uniek zijn, maakt dat wij net iets anders zijn dan een ander. Maar is in wezen niet ieder mens uniek, ook al lijkt dat niet zo? Zou jij willen zijn zoals je buurman of buurvrouw? Nee toch? Je hebt er vast wel dingen op aan te merken. Andersom geldt dat net zo. Dus willen we geen eenheidsworsten zijn. En toch............., heeft menigeen commentaar op anderen en maakt bezwaren op wat we doen. Is het niet in het groot, dan is het wel in het klein met geklets en geroddel over elkaar. Commentaar op hoe een ander zich kleed, zich gedraagt, noem maar op. Duizenden redenen zijn er om iets over anderen te zeggen. In het groot in het klein, goed- of kwaadaardig. Geen mens is een uitzondering hierin.

Zouden we echt willen dat we allemaal hetzelfde deden of ons gedroegen zoals u of ik? Ik moet er niet aan denken dat er een kopie van mij rond zou lopen. Zou het dood eng vinden. Want die kopie laat niet alleen mijn mooie kanten zien, die er best in grote mate zijn, maar ook mijn minder mooie kantjes. Dat is toch echt niet wat ik zou willen. Ik ken mijn minder mooie eigenschappen veel te goed. Tot een half jaar geleden kende ik die zelfs beter dan mijn goede eigenschappen. Gelukkig ben ik sinds die tijd gaan beseffen hoeveel mooie eigenschappen ik heb. En iemand daar op neerkijkt of daar commentaar op heeft, om welke reden dan ook, zit met een probleem. Ik kijk alleen maar naar die persoon of schrijf er zonder namen te noemen een verhaal over. Kijk dwars door hem of haar heen en zie de jaloezie en lelijke kantjes, waardoor de ander mij niet gunt mezelf te mogen zijn.

Voorheen kroop of liep ik liever weg voor de lelijke kantjes van de ander. Nu loop ik ze tegemoet. Kijk meewarig naar die persoon en bedenk dan dat hij of zij nog veel moeten leren over zichzelf om een beter mens te worden. Voor mij hoeft die ander niet te veranderen in een mooier mens. Ze zouden het zichzelf mogen gunnen. Ik zeg niet eens moeten, omdat het dan geen keuze is. Soms wordt die les weer door anderen aan die persoon geleerd. Ik vind het zelf geweldig te ervaren dat mijn tekortkomingen er mogen zijn. Dat ik ze kan accepteren en hoef daarvoor echt geen ander te beschimpen of pijn te doen. Ik mag gewoon mezelf zijn. Mag u dat ook van uzelf? Het is een prachtige ervaring. Anderen pijn doen is een zinloze daad, omdat je daarmee jezelf ook pijn doet. Het komt altijd weer bij jezelf terecht. Dat leert het leven je wel. Hoewel? Eerlijkheidshalve? Er is best één persoon bij die ik eens heerlijk een paar flinke schoppen letterlijk onder zijn ballen zou willen geven, wat zoveel pijn doet dat hij een tijdje geen gebruik van zijn gereedschap kan maken. Inwendig zit ik te lachen alleen al bij het idee. Geloof me, heel soms zou het ook weleens fijn zijn als je je gevoel zou mogen uiten, het kan zo veel opluchting geven. Nu kroppen we het op. Ben ik daardoor een slechter mens? Misschien wel, misschien niet. Daar mag jij nu over oordelen, zonder te veroordelen. Het is een heerlijk gevoel, omdat ik er zo lekker in alle eerlijkheid over kan schrijven op papier. Maar goed. Zei God niet dat we geen kwaad met kwaad moeten vergelden? Helaas, dan doe ik het maar in gedachten, of zou Hij hiermee ook mijn beetje boosaardige gedachten bedoelen? Welnu, terwijl ik dit schrijf, heb ik die schoppen zo hard gegeven zodat hij even niet kan lopen van de pijn. Ik er plezier in had en in mijn gedachten nu netjes God om vergeving vraag, voor mijn boosaardige gedachten. Zou hij me vergeven, denk je? Zo niet, dan moet ik nog een extra  gebedje opzeggen. Ik denk dat het allemaal wel goed komt met me. Voor de rest ben ik een vreedzaam en best aardig mens, die iedereen het allerbeste gunt.

We zijn geen van allen God. Hebben mooie en minder mooie kantjes. Maar bedenk dat jij die ander niet behoeft te zijn en die ander niet zoals jij bent. We zijn gelijken, zonder gelijk te zijn. Vaar je eigen kompas. Bekijk wat je wilt veranderen en wat niet. Ik heb afgelopen half jaar geleerd op mezelf te vertrouwen, dat ik mag zijn wie ik ben en geen mens kan mij dat ooit meer afnemen. Flexibel zijn mag, maar je steeds in andere richtingen te laten drijven die jij in je hart niet wilt, dat krijgt geen mens meer voor elkaar. Ik kies mijn eigen vriendschappen die soms kort, maar meestal heel lang met mij mee lopen. Er zijn ook mensen die ik voor geen goud meer in mijn leven toe zal laten. Ook die keuze is goed voor mij.

Kijk naar de natuur. Hoe fout het in het leven ook mag gaan, ze krijgt iedere dag weer de gelegenheid opnieuw op te staan. Bomen die na een brand opnieuw gaan groeien, bloemen die ieder jaar opnieuw bloeien. Zo is het ook met ons mensen. Iedere nieuwe dag kunnen we leren iets met onszelf te doen. Onszelf een beter mens te voelen en alles te gunnen wat goed is. Als je iedere ochtend vraagt, of je nu gelovig bent of niet, "geef mij vandaag alle goede dingen die ik nodig heb", dan krijg je het ook. Oké, ik vroeg niet om een Tia en was hij ergens goed voor? Ja, hij hoorde bij de afsluiting van een voor mij zeer stressvolle en slechte periode. Juist nu ik helemaal tot rust was gekomen gebeurde dit. Het was een waarschuwing om nog beter voor mezelf te zorgen. Niet alleen lichamelijk door ook eens te koken voor mezelf, maar vooral geestelijk heeft het me rijker gemaakt. Ik weet nu welke keuzes ik voor de rest van mijn leven wel of niet wil maken. Dat wil niet zeggen dat ik geen fouten meer zal maken, maar ze zijn te overzien. Ik bepaal wat goed of slecht is voor mezelf en daar gaat het om. Dus wil je volgende keer iets zeggen over mij of over een ander, dat minder mooi is, kijk dan even in je eigen spiegel en kijk of daar een klein stukje jaloezie zit. Ineens weet je dan dat je mij of die ander niet zou willen zijn, maar jezelf wilt zijn. Mooi, aantrekkelijk, helemaal zoals je bent. Met goede en minder goede eigenschappen, waar je altijd aan kunt werken. Dat is het grootste compliment dat je aan jezelf kunt geven. Ik werk nog iedere dag aan mezelf en ben trots op wie ik ben geworden. Dat is wat ik ieder mens gun. Geen jaloezie, maar trots zijn op jezelf. Dat verdienen we allemaal. Maus
Wilt u commentaar geven op dit bericht, klik dan op reacties en schrijf neer hoe u er over denkt.
Alle reacties zijn welkom.

donderdag 13 maart 2014

Fietsen, fotograferen en haast, gaan niet samen hand in hand


Onderstaande gedachte in het verhaal van de Omraam, is helemaal nieuw voor mij en zeker het proberen waard. Had geen idee dat dit ook op deze manier kon doorwerken. Vandaag weer een productieve fietsdag gehad, 43,3 km. Maar ook een minder prettige vergissing. Had in mijn agenda een wekelijks afspraak vergeten te zetten. Bijna bij Valkenburg aangekomen, ging om één uur de wekker, dat ik om twee uur in Heerlen  moest zijn. Het ging makkelijk, miste alleen mijn gezellige terrasje, welke ik mij had voorgenomen om lekker uit te rusten. Bespaarde mezelf wel het lekkere gebakje, wat daarbij hoort, wanneer ik daar ben. Het is een fantastische bakkerij daar op het hoekje van de promenade en het kwijl loopt langs je mond, bij deze snoepkous, als ik al dat lekkers zie. Net alsof mijn buikje nog niet stevig genoeg is. Afijn vandaag is dit alles mij bespaart gebleven. Helaas ook de fotografie. Niet één plaatje was er te schieten in de haast op de terugweg. Afijn, volgende keer beter. Had gisteren wat nieuwe kaarten gemaakt, dus toch wat nieuws om te vermelden. En op You tube is inmiddels ook deel 6 van de carnavalsoptocht verschenen, waar ook alle gemaakte foto's opstaan. Fijne dag allemaal.

Dagtekst van donderdag 13 maart 2014.
"Vaak heb je niet de materiële middelen om zoveel goed te doen als je zou wensen. Maar laat dit je niet verdrietig maken, want helemaal arm ben je niet. Je komt op straat een bedelaar tegen, je geeft hem wat geld en vindt het jammer dat je hem niet meer kunt geven, maar je kunt hem op een andere manier helpen: door de macht van de gedachte te gebruiken. Sta even verderop stil en concentreer je daar heel discreet, terwijl je op alle voorbijgangers je verlangen projecteert iets voor deze man te doen. Wat je zelf niet kunt geven, daar zullen anderen, die door jou geïnspireerd worden, toe aangezet worden het te geven en zo zul jij ook deel hebben aan deze gift. Denk maar niet dat je vrijgevigheid beperkt is tot wat jij persoonlijk in staat bent te doen; zij kan zich eveneens via anderen manifesteren. En dat geldt ook voor alle gevallen waarin je iemand wilt helpen maar niet over de materiële mogelijkheden beschikt. Wat telt is in jezelf altijd goede gedachten te voeden en deze met voldoende kracht te voeden, zodat zij uiteindelijk anderen het verlangen inspireren om ze te realiseren. "   Omraam Mikhaël Aïvanhov  

zondag 9 maart 2014

Rondje fietsen vandaag in Landgraaf-Brunssum-Merkelbeek-Schinveldse bossen en een stukje Duitsland 41 km.


Wat een heerlijk begin van de dag. Je wordt wakker, de zon schijnt en je weet dat de fiets, net als ik ernaar verlangt om de natuur in te gaan. Klinkt dat gek? Nee hoor. In elk stuk wat in ons leven is komen dingen voort uit de natuur. Metaal, waarvan een fiets ook een stukje met zich meedraagt, komt uit onze aarde en leeft op een of andere manier, al kan ik dit niet precies uitleggen, ik voel het zo. Ook mijn auto geef ik vaak een complimentje dat ik blij ben met hem of haar. Zo ook mijn fiets.

En natuurlijk bedank ik iedereen hierboven die het weer mogelijk maakt om er op uit te trekken met dit mooie weer. Te genieten van de natuur. En wie weet wie en wat voor ontmoetingen ik vandaag weer tegen het lijf loop. Fijne dag allemaal. Geniet van alles wat je vandaag te zien, te horen of te voelen krijgt, dat ga ik nu ook doen. tot vanavond.

Om half vier terug van een heerlijke fietstocht over Brunssum, Merkelbeek. Via de Schinveldse bossen over Duitsland weer terug naar Landgraaf. 41 km. gefietst en voel me heerlijk, afgezien van af en toe wat
hoofdpijn, maar dan weet ik dat ik even rust moet nemen met een paracetamol. Het stoeltje achterop de fiets heeft weer diverse keren dienst gedaan vandaag. Gisteren een thermoskan gekocht en onderweg mijn eigen koffie gedronken. Er zijn weer mooie plaatjes geschoten, waaronder heel ver weg, maar toch bereikbaar voor de telelens zelfs een bij die uit de grond kruipt en twee vogelsoorten. Volgens mij is de een zelfs een jonge Vlaamse Gaai. Vandaag ook eens twee zelfportretten gemaakt met de andere camera. Begon de morgen dik aangekleed, rond half één werd het zo lekker buiten dat de korte broek tevoorschijn kon komen. Gelukkig zijn de melkwitte benen, die iedere winter weer tevoorschijn komen, al een beetje gekleurd.

Dagtekst van zondag 9 maart 2014.
"Liefde kenmerkt zich door het vermogen om onophoudelijk iets nieuws te ontdekken in de natuur en in de mensen. Twee mensen die van elkaar houden zien elkaar spontaan als nieuw, zij zijn verrukt over elkaar en worden elkaar niet moe. Zij hebben iedere dag de indruk dat zij elkaar voor het eerst ontmoeten. Maar als het moment komt dat zij elkaar om wat voor reden ook niet langer liefhebben, doen monotonie en verveling hun intrede. Zij worden elkaar moe en gaan op zoek naar een nieuwe liefde… om iedere dag weer in verrukking te kunnen zijn. Inderdaad, liefde
kijkt met heel bijzondere ogen. Daarom zal ook de natuur, indien je van haar houdt, jou steeds als nieuw toeschijnen. Je gaat ’s ochtends de zonsopgang bijwonen: ogenschijnlijk is het altijd dezelfde vuurbol die je voor je ziet; maar wanneer je van de zon houdt, zal je iedere
ochtend het gevoel hebben dat je haar voor de eerste keer ziet en zal je er ook een nieuw licht, nieuwe warmte en nieuwe energieën van ontvangen."
Omraam Mikhaël Aïvanhov

zaterdag 8 maart 2014

2014-03-08 Fietstocht Landgraaf - Hulsberg 40 km.


Het was nog fris, vroeg in de morgen, wanneer ik naar Ikea rij voor een dubbel ontbijtje. Eén om op te eten en één voor onderweg. Het is nog koud en moet de handschoenen aan. Mijn spijkerbroek over de fietsbroek en twee truien onder mijn fietsjack. Tijdens de rit, dwars door de velden verdwijnt het ene na het andere kledingstuk in de fietstassen.  Uiteindelijk blijft de fietsbroek en een vest over. Ik ontdek een prachtig pad vanaf Swier waar de weg naar rechts buigt, rij ik rechtdoor. Het eindigt in Retersbeek, helaas bij een grote steile trap. Daar kan ik alleen niet af met de fiets. Aan de overkant ligt een boerderij. Uiteindelijk besluit ik toch maar hulp te vragen. De vrouw des huizes zegt dat wij geen mannen nodig hebben en dit samen kunnen. Het klikt zo leuk dat we minstens een uur samen blijven praten. Zij is niet de vrouw, maar al 6 jaar de vriendin van de boer. Vanaf het eerste moment klikte het tussen hen. Ze verteld over haar lievelingskoe, die nu in de wei ligt, gewond aan haar poot, mag zij van het zonnetje genieten. De andere koeien liggen nog in de stal en kijken met jaloerse blik naar buiten. Met dit weer willen ook zij dartelen door het gras. Zij moeten nog even wachten, eerst moet de mest over het land, Pas 14 dagen daarna mogen ook zij genieten van het zonnetje.

 
Na een uur samen gekletst te hebben, besluit ik verder te rijden. Onderweg kom ik genoeg buizerds tegen, die ik probeer op de foto te krijgen. Jammer de telelens is niet sterk genoeg, maar het kijken naar het spel met elkaar is al een plezier. Hier en daar zijn er kleine plekjes om toch een mooie foto te maken, ondanks dat het allemaal nog saai is in de natuur. De knoppen beginnen te groeien, maar juist die tere blaadjes als ze opengaan ontbreken grotendeels.  

Om half vier in de middag ben ik thuis. 40 km en een paar meter heb ik afgelegd. Voel het echt wel, was een beetje te veel, maar de voldoening dat het steeds beter gaat, maakt alles goed. Even rust genomen lekker gedoucht en besloten toch een uurtje te gaan dansen. Al is het maar om samen met mijn vrienden en kennissen te genieten. 

De hele groep is vanavond compleet. Heb gedanst maar vooral gelachen. Toch voel ik na anderhalf uur dat de bloeddruk omhoog schiet. Probeer buiten af te koelen en met een paar paracetamol, de hoofdpijn weg te drukken.  Het helpt niet. Tegen Kwart voor elf weet ik dat het gedaan is. Al met al een heerlijke dag met veel plezier, genieten en mooie foto's. Wat ben ik toch rijk met zoveel lieve mensen om me heen. Slaap lekker allemaal, Maus

2014 03 04 Carnaval Landgraaf deel 1


maandag 3 maart 2014